Προς όλους αυτούς που αυτή την στιγμή έχουν καταλάβει πλατείες, πάρκα και άλλους δημόσιους χώρους, οι σύντροφοί σας στο Κάιρο σας παρακολουθούν και στέλνουν την αλληλεγγύη τους. Έχοντας λάβει τόσες χρήσιμες συμβουλές από εσάς για την μετάβαση στην δημοκρατία, σκεφτήκαμε πως ήρθε η σειρά μας να σας δώσουμε μερικές χρήσιμες συμβουλές επίσης.<

Πράγματι, κατά πολλούς τρόπους βρισκόμαστε αυτή την στιγμή στον ίδιο αγώνα. Αυτό που οι περισσότεροι "ειδικοί" ονομάζουν Αραβική Άνοιξη, έχει τις ρίζες του στις διαδηλώσεις, στις εξεγέρσεις, τις απεργίες και τις καταλήψεις που πραγματοποιούνται σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ οι βάσεις του βρίσκονται στους αγώνες που εδώ και χρόνια δίνουν οι λαοί και τα κινήματα σε όλον τον πλανήτη. Η σημερινή κατάσταση δεν αποτελεί κάτι το καινούριο. Εμείς εδώ στην Αίγυπτο όπως και σε άλλα μέρη, αγωνιζόμαστε εδώ και πολύ καιρό ενάντια σε καταπιεστικά καθεστώτα, ενάντια στην στέρηση των πολιτικών μας δικαιωμάτων και στις ανεξέλεγκτες καταστροφές που προκαλεί ο παγκόσμιος καπιταλισμός (ναι, το είπαμε, καπιταλισμός): ένα σύστημα το οποίο κάνει τον κόσμο μας επικίνδυνο και απάνθρωπο για τους κατοίκους του. Καθώς τα συμφέροντα των κυβερνήσεων γίνονται ολοένα και πιο συνυφασμένα με αυτά του ιδιωτικού και διεθνούς κεφαλαίου, οι πόλεις μας και τα σπίτια μας γίνονται όλο και πιο βίαια και αφηρημένα καθώς υπόκεινται τις περιστασιακές καταστροφές της εκάστοτε οικονομικής "ανάπτυξης" ή των προγραμμάτων αστικής ανάπλασης.

Μια ολόκληρη γενιά σε όλον τον πλανήτη μεγάλωσε συνειδητοποιώντας, τόσο με την λογική όσο και με το συναίσθημα, πως με την διαιώνιση της καθεστηκυίας τάξης δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον για την ανθρωπότητα. Ζώντας κάτω από τις επιταγές για διαρθρωτικές αλλαγές από τους υποτιθέμενους ειδικούς διεθνών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, παρακολουθήσαμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, τις βιομηχανίες μας και τις δημόσιες υπηρεσίες μας να ξεπουλιούνται και να διαλύονται ενόσω η "ελεύθερη αγορά" προπαγάνδιζε τον εθισμό στην κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων, μέχρι και τροφίμων. Τα κέρδη καθώς και τα οφέλη από αυτές τις "απελευθερωμένες αγορές" κατέληξαν αλλού, ενόσω ενώ η Αίγυπτος και άλλες χώρες του Νότου βρέθηκαν να εξαθλιώνονται περαιτέρω από τη μαζική αύξηση της αστυνομικής καταστολής και τα βασανιστήρια.

Η παρούσα κρίση στις ΗΠΑ και στην Δυτική Ευρώπη φέρνει σιγά σιγά αυτήν την πραγματικότητα και στα δικά σας σπίτια. Μέσα σε αυτή την κατάσταση καταλήγουμε να δουλεύουμε σε σημείο εξουθένωσης ενώ οι ζωές μας καταστρέφονται από τα τεράστια χρέη και την εξαντλητική λιτότητα. Ο καπιταλισμός και το κράτος λιτότητας, μη όντας ευχαριστημένοι με την διάλυση του κοινωνικού κράτους και ό,τι είχε απομείνει από την κοινωνία, πλέον επιτίθενται στις ιδιωτικές μας ζωές και στο ανθρώπινο δικαίωμα μιας αξιοπρεπούς κατοικίας, καθώς εκατομμύρια ιδιοκτήτες κατοικιών ανήμποροι να ξεπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια βρίσκονται έξαφνα άστεγοι και υπερχρεωμένοι στις τράπεζες οι οποίες τους υποχρεώνουν να ζήσουν στον δρόμο.

Γι΄αυτό δεν σας στηρίζουμε μόνο στον αγώνα σας κατά του παλιού αλλά και στον αγώνα σας για την οικοδόμηση του καινούριου. Δεν διαμαρτυρόμαστε. Προς τα ποιόν μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε; Τι θα μπορούσαμε να τους ζητήσουμε και θα δέχονταν να μας το δώσουν; Καταλαμβάνουμε. Διεκδικούμε τους χώρους και τις δημόσιες πρακτικές που έχουν μετατραπεί σε εμπορεύσιμα αγαθά, έχουν ιδιωτικοποιηθεί και κλειδωθεί στα χέρια της απρόσωπης γραφειοκρατίας, των εταιρειών ακίνητης περιουσίας και βρίσκονται υπό την προστασία της αστυνομίας. Κρατήστε αυτούς τους χώρους, αναθρέψετε τους και αφήστε τα σύνορα των καταλήψεών σας να μεγαλώσουν. Εξάλλου, ποιος έκτισε αυτά τα πάρκα, αυτές τις πλατείες, αυτά τα κτήρια; Ποιανού η εργασία τα έφτιαξε και τά'κανε βιώσιμα; Τι είναι που κάνει τόσο φυσικό το να παρακρατούνται αυτοί οι χώροι από εμάς και να αστυνομεύονται; Η διεκδίκηση αυτών των χώρων και η δίκαιη και συλλογική τους διαχείριση αποτελούν από μόνες τους αρκετή απόδειξη για την γνησιότητά μας και την νομιμοποίηση των πράξεών μας.

Στην δική μας κατάληψη της πλατείας Ταχρίρ, βλέπαμε καθημερινώς ανθρώπους που έρχονταν κλαίγοντας επειδή ήταν η πρώτη φορά που περπατούσαν σε αυτούς τους δρόμους και σε αυτούς τους χώρους χωρίς να παρενοχλούνται από την αστυνομία. Δεν είναι μόνο οι ιδέα της κατάληψης του χώρου που είναι σημαντική. Αυτοί οι χώροι είναι θεμελιώδεις στην διαδικασία οικοδόμησης ενός νέου κόσμου. Αυτοί αποτελούν δημόσιους χώρους. Χώρους για συνάθροιση, διασκέδαση, συνάντηση, κοινωνική αλληλεπίδραση. Αυτοί οι χώροι θά'πρεπε νά'ναι ο λόγος για τον οποίο ζούμε σε πόλεις. Εκεί που το κράτος και τα ιδιωτικά συμφέροντα τους έχουν μετατρέψει σε απρόσιτους, αποκλεισμένους ή επικίνδυνους χώρους, ερχόμαστε εμείς για να τους μετατρέψουμε σε ασφαλείς, δίκαιους και χωρίς αποκλεισμούς χώρους. Πρέπει να συνεχίσουμε να τους κρατάμε ανοικτούς στον καθένα που θέλει να κτίσει έναν καλύτερο κόσμο, ιδιαιτέρως για τους περιθωριοποιημένους, τους αποκλεισμένους και τους αδύναμους αυτής της κοινωνίας.

Αυτό που συμβαίνει σε αυτούς τους χώρους δεν είναι κάτι το μεγαλειώδες ή αφηρημένο, ή μέρος της καθημερινότητας σαν κάτι όπως η "πραγματική δημοκρατία". Οι εκκολαπτόμενες μορφές της "πράξης" και της κοινωνικής δέσμευσης που βλέπουμε στο κίνημα καταλήψεων των πλατειών, απορρίπτουν τα κενά ιδανικά και τον έωλο κοινοβουλευτισμό που μας φέρνει πλέον στον νου η λέξη δημοκρατία. Γι'αυτό οι καταλήψεις πρέπει να συνεχιστούν, διότι δεν υπάρχει κανείς πλέον που να ζητά απλώς μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να συνεχιστούν επειδή μόνοι μας δημιουργούμε αυτό που δεν μπορούμε πλέον να περιμένουμε από τους άλλους.

Αλλά οι ιδεολογίες της ιδιοκτησίας και της ευπρέπειας, θα εκδηλωθούν και πάλι. Είτε μέσα από την απροκάλυπτη αντίθεση των ιδιοκτητών των χώρων αυτών ή των δήμων, προς τους καταυλισμούς αυτούς, ή με πιο ευφυείς προσπάθειες να του συστήματος να ελέγξει τους δημόσιους χώρους μέσω νόμων που αφορούν την οδική κυκλοφορία, την κατασκήνωση ή άλλους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Υπάρχει μια άμεση σύγκρουση μεταξύ αυτού που εμείς επιδιώκουμε να καταστήσουμε τις πόλεις μας και τους χώρους μας και αυτού που ο νόμος και τα συστήματα της αστυνόμευσης που τον στηρίζουν θέλουν να επιβάλλουν.

Αντιμετωπίσαμε και συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε άμεση και έμμεση βία. Αυτοί που νόμισαν ότι η Επανάσταση της Αιγύπτου ήταν ειρηνική προφανώς δεν είδαν ούτε την αστυνομική βία ούτε την δυναμική αντίσταση των εξεγερμένων για να προστατεύσουν τις καταλήψεις τους και τον χώρο του. Κατά την ίδια την κυβέρνηση, 99 αστυνομικοί σταθμοί κάηκαν, χιλιάδες αστυνομικά οχήματα καταστράφηκαν και όλα τα γραφεία του καθεστωτικού κόμματος καταστράφηκαν. Οδοφράγματα στήθηκαν, αστυνομικοί χτυπήθηκαν κατά τις αντεπιθέσεις των διαδηλωτών με πέτρες στις βίαιες επιθέσεις των δυνάμεων ασφαλείας με χημικά και αληθινά πυρά. Αλλά, το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν κι έτσι εμείς επανακατακτήσαμε τις πόλεις μας.

Δεν επιθυμούμε να συμμετέχουμε σε βίες ενέργειες. Όμως ακόμη περισσότερο κι από αυτό, δεν επιθυμούμε να ηττηθούμε.

Εάν δεν αντισταθούμε ενεργά, όταν έρθουν να πάρουν πίσω ό,τι έχουμε κατακτήσει, τότε είναι βέβαιο ότι θα ηττηθούμε. Μην συγχέουμε την τακτική μας να φωνάζουμε ότι είμαστε ειρηνικοί με την αγιοποίηση της μη-βίας. Εάν το κράτος είχε παραδοθεί άμεσα, αυτό θα μας χαροποιούσε. Όμως εφόσον μας κακοποίησαν, μας χτύπησαν και μας σκότωσαν, προφανώς δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να αντισταθούμε. Εάν είχαμε απλώς ξαπλώσει κάτω και τους αφήναμε να μας συλλάβουν και να μας βασανίσουν ώστε να γίνουμε μάρτυρες, δε θα είχαμε ματώσει λιγότερο, δεν θα είχαμε χτυπηθεί λιγότερο και δεν θα είχαμε λιγότερους νεκρούς. Να είστε πάντα έτοιμοι να υπερασπιστείτε αυτά που έχετε καταλάβει, που έχετε χτίσει, διότι όταν τα έχουμε χάσει όλα, αυτοί οι χώροι που έχουμε ανακαταλάβει είναι παραπάνω από πολύτιμοι.

Ως κατακλείδα, η μόνη μας πραγματική συμβουλή είναι αυτή: Συνεχίστε να κάνετε αυτό που κάνετε και μην σταματήσετε. Καταλάβετε κι άλλα μέρη, βρείτε ο ένας τον άλλον, κτίστε ολοένα και μεγαλύτερα δίκτυα και συνεχίστε να ανακαλύπτετε νέους τρόπους για να πειραματίζεστε με την κοινωνική ζωή, την ομοφωνία και την δημοκρατία. Ανακαλύψτε νέες χρήσεις γι'αυτούς τους χώρους, νέους τρόπους για να τους υπερασπιστείτε και ποτέ να μην τους παραδώσετε ξανά. Αντισταθείτε με σθένος όταν σας επιτίθενται και απολαύστε αυτό που κάνετε. Ας είναι εύκολο, απλό, ακόμη και διασκεδαστικό. Αυτή την στιγμή παρακολουθούμε ο ένας τον άλλον και από το Κάιρο θέλουμε να σας στείλουμε την αλληλεγγύη μας και να σας πούμε πως σας αγαπούμε για αυτό που κάνετε.

Οι σύντροφοί σας από το Κάιρο 24η Οκτωβρίου 2011