Το 1936, ολόκληρη η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα, ιδιαίτερα απειλιτικό εχθρό: τον απόλυτο φασισμό.

Πολλές χώρες είχαν ήδη υποκύψει και πολλές άλλες τείνουν να υποκύψουν. Η Ιταλία βρίσκεται κάτω από την φασιστική μπότα για πάνω από μία δεκαετία, η Πορτογαλλία για ακριβώς δέκα χρόνια, η Γερμανία είχε πολιορκηθεί από τους ΝΑΖΙ ακριβώς τρία χρόνια πριν και χώρες όπως η Μεγάλη Βρεατανία φλερτάρουν έντονα με την πιθανότητα να υιοθετήσουν παρόμοια είδους καθεστώτα.

Κατά την διάρκεια αυτού του χρόνου, ο συνταγματάρχης Φρανσίσκο Φράνκο άρχισε την επίθεση ενάντια των Ισπανικών Δημοκρατικών Δυνάμεων, κερδίζοντας γρήγορα την υποστήριξη της Ιταλίας και της Γερμανίας απειλώντας να εγκαθιδρύσει τον φασισμό σε ακόμα μία Ευρωπαϊκή χώρα. Παρόλο που η κοινωνία των πολιτών στην Ευρώπη αντιμετώπιζε τον ίδιο εχρθό σε πολλά μέτωπα, η επιλογή της Ισπανίας ως το απόλυτο πεδίο μάχης έγινε αμέσως εμφανής. Διακρίνοντας μία συγκεκριμένη μάχη ως την καρδιά ενός μεγαλύτερου αγώνα, χιλιάδες αντι-φασίστες αγωνιστές, οι οποίοι ήταν αδύναμοι στις χώρες τους, ενώθηκαν με τις δημοκρατικές δυνάμεις και ταξίδεψαν στην Ισπανία. Στα πλαίσια του κύματος της Κουμουνιστικής Διεθνούς, ονόμασαν την συλλογική προσπάθεια τους «Διεθνείς Ταξιαρχίες».

Το παράδειγμα του Ισπανικού Εμφυλίου είναι μία υπενθύμιση ότι, σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές, είναι αναγκαίο να προσδιοριστεί ένα κοινό πεδίο μάχης, στο οποίο υπάρχει σύγκλιση όλων των ριζοσπαστικών δυνάμεων απ’ όλες τις χώρες. Που προσανατολίζονται οι σημερινές δυνάμεις της αντι-λιτότητας, του αντι-καπιταλισμού και του αντι-τοτελιταρισμού των Διεθνών Ταξιαρχιών;

Κάποιοι μπορεί να ισχυρισούν ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της ΕΕ η οποία εντάχθηκε επίσημα στις χώρες του Νέου Τρίτου Κόσμου. Ήδη εξοπλισμένη με εκατοντάδες ομάδες αναρχικών, αμέτρητα κοινωνικά κινήματα και οργανώσεις, η Ελλάδα είναι σίγουρα μία καλή «υποψηφιότητα» για το μέρος σύγκλισης όλων των αγώνων μας. Άλλοι μπορεί να ισχυριστούν ότι μπορεί να είναι η Ιταλία, όπου μία διεφθαρμένη ,πλουτοκρατική κυβέρνηση τελικά καταρρέει κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης, ενόσω οι ταραχές με φοιτητές και μετανάστες αυξάνονται μέρα με την μέρα. Η Ιταλία, όπως και η Ελλάδα έχει μία δυνατή ιστορική παράδοση αντίστασης και αγώνα, καθώς επίσης και μία ευρέως διαδεδομένη αναρχική κουλτούρα, ιδίως στον Νότο.

Σ’αυτή την λίστα θα ήθελα να προσθέσω το Ηνωμένο Βασίλειο: το εργαστήριο για το αύριο της μετά-κρίσης Ευρώπης. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μία ειρηνική, ομαλή χώρα του Πρώτου Κόσμου και προτείνω να επικεντρώσουμε τις ενέργειες μας εκεί επειδή εάν ο τοταλιστικός καπιταλισμός πετύχει στην Βρεττανία, η υπόλοιπη Ευρώπη θα πρέπει να ακολουθήσει ένα μοντέλο «λειτουργίκότητας». Μία ήττα στο Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο βήμα προς μία γενική ήττα σε ολόκληρη την ήπειρο. Γι’αυτό τον λόγο πιστεύω ότι όπως η Ισπανία το 1930, το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να γίνει ο προορισμός των Νέων Διεθνών Ταξιαρχιών.

Πώς θα μπορούσαμε να φανταστούμε τις Διεθνείς Ταξιαρχείες να λειτουργούν σήμερα; Πιστεύω ότι παρά τις ένοπλες συγκρούσεις, η πρακτική του αγώνα σήμερα θα ήταν ένα είδος «προαποφασισμένης πολιτικής», με την έννοια της άμεσης εφαρμογής μοντέλων ζωής που ήδη είναι ουτοπικά. Εν μέρει, λόγω της Συνθήκης Schengen η οποία αφορά την ελεύθερη διακίνηση στην ΕΕ και τα διαθέσιμα φθηνά μέσα μεταφοράς, τώρα είναι δυνατό να φαντατούμε μία εσωτερική μετανάστευση σε μία κλίμακα η οποία κάποτε ήταν αδιανόητη. Οποιοσδήποτε νέος, άνεργος από οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα μπορεί γρήγορα και φθηνά να εγκατασταθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο για μία περίοδο απεριορίστου χρόνου. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα κατακλυστεί από μάζες ριζοσπαστών που έχουν να χάσουν λίγα και «να κερδίσουν ένα ολόκληρο κόσμο».

Θεωρώντας ότι τα ποσοστά ανεργείας στους νέους στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες είναι γύρω στο 20%, οι αριθμοί για τους οποίους μιλάμε είναι πραγματικά εκπληκτικοί. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το κύμα των πολιτικών μεταναστών-οι Νέες Διεθνείς Ταξιαρχίες-θα μπορούσε να συγκεντρώσει αμέτρητα τοπικά πρότζεκτς σε κάθε περιοχή της χώρας από τα προάστια του Λονδίνου μέχρι το Μάντσεστερ, το Λίβερπουλ και το Μπράιντον. Θα ανθίσουν Κοινωνικά κέντρα στις περισσότερες πόλεις και ένα δυνατό δίκτυο συνεργασίας θα απλώνεται σε όλο το νησί. Επιπλέον, η ενθάρρυνση ομοϊδεατών ακτιβιστών για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα-με καλές βραχυχρόνιες εμπειρίες αμφισβήτησης αντί-συνόδων κορυφής - θα αποτελέσουν τον σπινθήρα για νέες στρατηγικές αγώνα και ζωής, οι ανάμεικτες έννοιες, πρακτικές και λύσεις θα συμβάλουν στην δημιουργία αληθινά εναλλακτικών βάσεων στην τρέχουσα δομή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Άνεργοι νέοι της Ευρώπης, κοιτάξτε γύρω σας! Τι έχετε να χάσετε; Μία μίζερη ζωή; Αγανάκτηση; Αδυναμία; Υποταγή; Εμείς, ο λαός του Ηνωμένου Βασιλείου, μετανάστες και υποταγμένοι του Θρόνου, χρειαζόμαστε την βοήθεια σου τώρα! Ελάτε σε χιλιάδες και κατακλύστε αυτό τον τόπο! Όλοι μαζί, ας ζήσουμε μία ελεύθερη ζωή! Ας τους ξαφνιάσουμε!

Όπως είπε κάποτε ο Sun Tzu, «εμφανιστείτε σε σημεία όπου ο εχθρός σπεύδει να υπερασπιστεί, βαδίστε ταχέως σε μέρη που δεν σας περιμένουν.»